Wystawa pokonkursowa laureatów 3. Studenckiego Konkursu im. W. Fangora: Pola Gadowska oraz Szymon Poloczek

termin: codziennie w godz. 12.00-18.00
Kuratorzy:
dr hab. Aleksandra Jadczuk, prof. ASP
dr hab. Arkadiusz Sylwestrowicz, prof. ASP
Karolina Ostojska
Max Gielniewski

Pola Gadowska
Urodzona w 1996 roku. Ukończyła Wydział Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w
Warszawie w pracowni Prof. Wojciecha Zubali. Zajmuje się malarstwem, tkaniną artystyczną
oraz ceramiką. W swoich pracach łączy inspirację wycinankami ludowymi, tatuażami i
graffiti.
W moich pracach już od dłuższego czasu czerpię inspirację z bogactwa sztuki ludowej.
Inspirują mnie wzory tkanin, strojów, ich kolorystyka. Oprócz sfery czysto plastycznej sztuka
ludowa ciekawi mnie jako zjawisko kulturowe. Szczególną kategorię sztuki ludowej stanowią
dla mnie wycinanki. Skupiają one w sobie to, co najbardziej cenię w sztuce ludowej:
szczerość, uproszczoną formę i prostotę przekazu. Zachwyca mnie również bogactwo
różnych, odległych kultur, które przejęły tę technikę i to jak zmieniała się ona w czasie. W
moich pracach sięgam do tych ludowych wzorów i łącze je z wzorami, które mnie otaczają i
w jakiś sposób przykuwają moją uwagę. Są to na przykład zębatki, shurikeny- czyli rodzaj
broni do ręcznego miotania, czy tribale- tatuaże inspirowane tradycyjnymi tatuażami
plemiennymi. Staram się w ten sposób łączyć ze sobą różne motywy i tworzać prace, które
opierają się na uproszczonym przedstawieniu rzeczy. W niektórych pracach, zainspirowana
prostotą wycinanek, staram się tworzyć własne znaki, czy nawet własny język, który
przemawiałby właśnie przez swoją prostotę. Wszystkie moje obrazy mają format kwadratu,
ponadto wiele z nich czerpie z wycinanek ich symetryczność. Kolor, który traktuję jako
nośnik emocji, ma w moich pracach duże znaczenie i razem z prostą formą tworzy składniki
obrazu.
Szymon Poloczek (ur. 1994, Katowice)
W 2019 roku obronił Dyplom Licencjacki o tytule „Twarze sprzeciwu” (Galeria Sztuki
Współczesnej BWA; Promotor: prof. dr hab. Józef Budka) w Pracowni Druku Płaskiego na
Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Obecnie kontynuuje studia na Wydziale Malarstwa
w pracowni Prof. Zbigniewa Blukacza. Zajmuje się również realizacją filmów
dokumentalnych, ostatni film pod tytułem „Idę do światła” nominowany był do nagrody

głównej na festiwalu filmowym Kameralne Lato. Brał udział w wystawie Studencki Obraz
Roku ASP w Katowicach (Galeria Rondo Sztuki). Laureat Ogólnopolskiego Studenckiego
Konkursu Malarskiego im. Wojciecha Fangora.
„W moich obrazach używam charakterystycznych kolorów: żółci, błękitu i czerwieni. Zależy
mi na tym, by pokazać, jak kolory rozlewają się, zmieniają miejsce w przestrzeni, plamy
przybierają inne formy. Abstrakcyjne obrazy dają przestrzeń do pokazania tego, co
nieokreślone. W umyśle człowieka ulegają zniekształceniu, każdy przetwarza je przez swój
własny, osobisty filtr, przypominają nam o tym, co jest w nas, głębiej, pierwotne, choć
nieuświadomione. Obrazy abstrakcyjne pozwalają nam wkroczyć w przestrzeń metafizyki,
czegoś pomiędzy ciałem i duchem. Pozwalają się zatrzymać. Zarówno proces mojej pracy,
jak i jej wytwory traktuje jako próbę odcięcia, zdystansowania się, przyjrzenia się sobie. To
stoi w opozycji do ciągłego chaosu ówczesnego życia, wielozadaniowości, szybkiego tempa,
stale nakładanych na nas przez świat oczekiwań i obowiązków, targetów do zrealizowania w
określonym czasie. W świecie abstrakcji jest z kolei miejsce nie tylko na cel, ale i na
człowieka, na jego fantazje, emocje, bycie lub znikanie. Drugą ważną dla mnie funkcją tych
obrazów jest oddziaływanie, jakie uzyskuje przez sam kolor. Te kolory używane na obrazach
są żywe, kontrastowe, figlarne, radosne, zmysłowe. U źródła tej gry kolorów jest popęd życia.
Ten zaś nieustająco prowadzi w człowieku walkę z popędem śmierci. Tak więc traktuje kolor
także jako broń w tej walce, walce z depresyjnością, agresywnością, które wpisane są w nasze
codzienne życie, przenikają, czasami zatruwają nawet najpiękniejsze chwile”.