Rzeźby Cy Twombly’ego i tradycja antyczna

Cy Twombly jest jednym z najbardziej znanych twórców amerykańskich ostatnich dziesięcioleci. Urodzony w 1928 roku tworzył przez ponad pół wieku, pozostawiając obfity dorobek w zakresie malarstwa, rzeźby i fotografii, w tym monumentalną dekorację sufitu jednej z sal Luwru. Dołączył do wybitnych twórców, którym wcześniej powierzono podobne zadanie.
Choć intensywnie rozwijana, twórczość rzeźbiarska Twombly’ego pozostaje w szerszym wymiarze słabiej znana od jego malarstwa. Nie dlatego, by jej nie pokazywano. Budzi dużo mniejsze zainteresowanie publiczności. Bodaj z tego także powodu, że w przypadku malarstwa artysty, które wywodzi się z abstrakcyjnego ekspresjonizmu, szybciej na pozór można się zorientować,o co w nim „chodzi”. O rzeźbach wiadomo tyle, że odnoszą się do tradycji antycznej, podziwianej przez artystę mieszkającego od 1959 r. we Włoszech. Reprezentują jednak nurt asamblażu, a to znacznie utrudnia rozpoznanie tego, co ustawione jedna na drugiej skrzynki albo zespawane kawałki metalu miałyby mieć wspólnego z pięknem rzeźby grecko-rzymskiej. Wykład będzie próbą wyjaśnienia tej kwestii.

Michał Haake
historyk sztuki, dr hab., profesor w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się dziejami malarstwa, a ostatnio także rzeźby nowoczesnej. Autor książek „Portret w malarstwie polskim u progu nowoczesności” (2008), „Figuralizm Aleksandra Gierymskiego” (2015) oraz „Utracone arcydzieło. Losy obrazu ‘Targ na jarzyny’ Józefa Pankiewicza” (2020).