Rafał Kowalski / RePlay

(…)Są to przestrzenie o niejasnych, nieczytelnych konturach, płynnych granicach, wieloznaczne i podstępne. Gdyby zdefiniowanie ich nie nastręczało trudności-nie warto by było sięgać po pędzel. Póki są-jest co odkrywać, sztuka jest nieprzewidywalną zagadką. (Dlatego) Nie nazywam ostatnich prac, choć zasadniczo maluję bardzo konkretne sceny, choć używam rozpoznawalnych narzędzi-kolejny raz sięgając po inspirację fotografiami, komputerowymi wydrukami czy offsetowymi odbitkami. Kolejny raz próbując zbliżyć się jak najbliżej (potocznego) życia. Stąd gazetowa konwencja, legitymacyjne wizerunki czy zine’owe „sceny rodzajowe”. – Rafał Kowalski

Rafał Kowalski (ur. 1973). W latach 1994–1999 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; pracę dyplomową, za którą otrzymał wyróżnienie, przygotował w pracowni prof. Krzysztofa Wachowiaka. Od 1996 roku pracuje na macierzystym wydziale – początkowo jako pełniący obowiązki asystenta; w latach 1999–2004 asystent w pracowni prof. Marka Sapetto, a od 2004 do 2015 w Pracowni Rysunku prof. Marka Wyrzykowskiego; obecnie jest zatrudniony na stanowisku adiunkta w Pracowni Malarstwa prof. Krzysztofa Wachowiaka. W roku 2008 uzyskał tytuł doktora w dziedzinie sztuki plastyczne, dyscyplinie sztuki piękne. Stypendysta Fundacji Kultury Polskiej (2013) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014). Prowadził program telewizyjny poświęcony sztuce „Wizje na wizji” (1996). Zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz instalacją. W twórczości przywiązuje szczególną wagę do tradycji i jej łączności z teraźniejszością. Skupienie, rygor kompozycyjny, metaforyczność i formalna skrótowość to główne środki wyrazu, które towarzyszą zaczerpniętym z codzienności tematom, często pełnym odniesień do zbiorowej pamięci czy symboli kultury.