Katarzyna Podpora / Wewnętrzne

Wewnętrzne to wystawa o wyciszeniu i wrażliwości, w której zatracają się ostre kontury, o doświadczaniu zanikania światła, o poszukiwaniu spokoju; to wystawa o otulaniu się ciemnością w nastającej ciszy, o dźwiękach, zapachach, słowach tłumionych, czy niezauważanych za dnia.

Katarzyna Podpora wykorzystuje stare drewniane struktury. Tworzy z nich schronienie dla zmierzchów utrwalonych za pomocą analogowej fotografii. Widoki zmurszałych konarów, dzikich traw zanurzonych w trzęsawiskach, rozbłyski światła, jego zanikanie wśród drzew i niedookreślone kształty natury chowającej się do snu ukryte zostały w budkach dla ptaków. Każda z nich ma swoją biografię. Zanim spadły z drzew były domem, schronieniem – zasiedlało je ptactwo, atakowały drapieżniki i wichury, wszystko to ma ogromną wartość.

Bardzo ważnym elementem pracy artystki ze znalezionymi kawałkami świata – słowami, które zapamiętuje; miejscami, którym się przygląda; materiałami, które zbiera – są ich historie. Na wystawie to chociażby kawałki starych drzwi zapisane fragmentem baśni Ernsta Wiecherta. Opowieści tego pisarza naznaczone doświadczeniem wojny, przemocy, niesprawiedliwości i odrzucenia, w baśniach – choć mrocznych, miejscami okrutnych – otoczone są lasem, trawami, niewinnością zwierząt. Postać wilka przywołana w pracy łączy się, niejako przenika, z emocjonalnością i doświadczeniem artystki oraz więzią, jaka łączy ją z leśną przestrzenią.

Katarzyna Podpora przenosi widzów do swojej baśni o lesie, o samotności i smutku. Delikatnie dobrane materiały wprowadza w przestrzeń galerii; wypełnia ją kształtem, zapachem, słowem, obrazem – przeżyciami zaklętymi w rzeczach. Układa na podłodze dywan z suszonych łodyg situ, niegdyś skrupulatnie farbowanych na czarno. Stanowią one materiał ukochany – towarzyszący artystce od wielu lat, wykorzystywany w poprzednich działaniach. Jego zmęczenie Katarzyna Podpora otula ciemną materią.

Wewnętrzne to także wystawa o kontemplacji i wycofaniu w obserwacji powoli chowającego się światła. To ważne, ponieważ ekspozycja co wieczór staje w zachodzącym słońcu trafiającym przez szklaną ścianę do wnętrza galerii. Zapach starego drewna i wysuszonych traw wypełnia całą przestrzeń.

Katarzyna Podpora – artystka urodzona w Kołobrzegu, mieszka i pracuje w Gdańsku; związana z morzem – jego przestrzenią audialną, ruchem, wpływem na twardą materię; absolwentka Wydziału Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku [studia magisterskie, następnie doktoranckie pod kier. prof. Katarzyny Józefowicz]; zawodowo zajmuje się tłumaczeniem tekstów naukowych dotyczących sztuki na język angielski; fascynacja słowem – znaczeniem, napięciem jakie zyskuje ono w konkretnej sytuacji przestrzennej buduje jej myślenie i przenika do praktyki artystycznej; jej zainteresowania twórcze skupiają się wokół wrażliwego obioru przestrzeni rzeczywistej oraz tej ‘zapisanej’ za pośrednictwem różnych mediów/materiałów – pracuje m.in. nad materialnością i emocjonalnym potencjałem słów, procesami zapisywania/odczytywania oraz tworzywami znaczącymi, które znajduje wokół – ich narracyjnym charakterem [biografie rzeczy]; współprowadzi cykl audycji Szumy Własne w radiu Sopocki, a także warsztaty z młodzieżą m.in. w Ośrodku Pogranicze w Krasnogrudzie.

Podczas wernisażu odbędzie się kameralny koncert artystki.