DiMANDALE. Krzysztof Winciorek. Fotografia.

Zapraszamy serdecznie na finisaż wystawy fotografii DiMANDALE projektu Krzysztofa Winciorka. Podczas spotkania z autorem, będzie można porozmawiać o szczegółach projektu,
oraz planach jego kontynuacji. Towarzyszyć nam będzie kurator wystawy Dominika Krajewska, która zagłębi zainteresowanych w meandry energetyczne tradycyjnych mandali w kontekście ich współczesnych cyfrowych odpowiedników.
Zapraszamy na spotkanie, będzie nam miło zobaczyć ponownie tych, którzy mieli okazję być na wernisażu, jak również osoby, które nie miały do tej pory okazji przyjrzeć się tym fotografiom z bliska.

25.06.2017 (sobota), godz. 17:00

Kurator: Dominika Krajewska – MM Space Galeria Latająca

DiMANDALE
Dimandale, w pełni znaczenia Digital Mandala, są motywem znalezionym na styku sfer przechodzenia impulsów elektromagnetycznych z zewnątrz do wewnątrz i z powrotem, od wewnątrz ku zewnętrzu. By działało, musi tak wyglądać; tak wygląda, więc dlatego działa. Figury te funkcjonują pod skorupą prawie każdego urządzenia, którym dziś dysponuje gatunek homo electronicus. Dzięki przetwarzanym impulsom pozwalają na komunikowanie i przesyłanie energii zaspokajając nasze zewnętrzne i wewnętrzne potrzeby jako technologicznie uzależnionego gatunku.

Mandala to motyw artystyczny występujący głównie w sztuce buddyzmu tantrycznego, gdzie jego tworzenie, a następnie niszczenie jest uważane za rodzaj medytacji i ma duże znaczenie religijne. Mandala buddyjska to harmonijne połączenie koła i kwadratu, gdzie koło jest symbolem nieba, transcendencji, zewnętrzności i nieskończoności, natomiast kwadrat przedstawia sferę wewnętrzności, tego co jest związane z człowiekiem i ziemią. Obie figury łączy punkt centralny, który jest zarówno początkiem jak i końcem całego układu. Istnieją różne rodzaje mandali. Są mandale oczyszczające, występują też mandale wzmacniające określone cechy lub poszczególne obszary ludzkiego życia. W najszerszym znaczeniu mandale są diagramami, które ukazują w jaki sposób chaos przybiera harmonijną formę.

Uświadomienie sił działania mandali jest odmienne dla każdego z nas. Kiedy jedni czerpią moc, jaka drzemie w medytacji podczas ich tworzenia pomagając w odzyskaniu równowagi i harmonii węwnętrznej, inni nigdy nie dostąpią tego fenomenu z powodu ignorancji lub braku zrozumienia. Czy potrafimy wykorzystać „digitalne mandale” do celów, które uratują nasz gatunek od zniszczenia zamiast prowadzić drogą samozagłady? Odpowiedź na to pytanie może być bliżej niż leżący obok Ciebie telefon komórkowy i laptop.

Krzysztof Winciorek – Urodzony w Gdańsku w 1980, ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Dyplom w 2006 r. w Pracowni Fotografii Reklamowej Witolda Węgrzyna i dr hab. Jadwigi Okrassy na kierunku: Realizacja obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografia, specjalność: Fotografia na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Aktualnie student na poziomie magisterskim Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na Wydziale Komunikacji Multimedialnej w kierunku Fotografia.

Artist’s Statement
Fotografia jest dla mnie odniesieniem do rzeczywistości, która tak łatwo przez wielu niezauważana, istnieje w formie swoistej korelacji z tym co nierzeczywiste. Aparat fotograficzny jako narzędzie, pozwala mi na przedstawianie tego co na pierwszy rzut oka zauważyć nie jest łatwo. Realizując kolejne części projektu „Red Nude” posunąłem się dalej w celu ukazania formy rzeczywistej ciała ludzkiego w sposób niemożliwy do ujrzenia w jednym momencie oświetlania go przez światło lasera. Jest to możliwe dopiero podczas projekcji dzieła po kilkuminutowej ekspozycji.
Trwający projekt rejestrujący zmiany zachodzące w tkance miejskiej przy zastosowaniu specjalnych kamer pozwalających na wielomiesięczne lub wieloletnie naświetlania, ukazują obraz przestrzeni również niemożliwy do spostrzeżenia w jednym momencie. Jej zmiany zauważyć można dopiero po wielu miesiącach oczekiwania na właściwy moment nałożenia się czasoprzestrzeni na jedną płaską powierzchnię materiału czułego na światło.
Dokument fotograficzny jest po przeciwległej stronie tej idei. Zmusza do skupienia uwagi, czuwania na ten jeden właściwy, decydujący moment, by zarejestrować efemeryczną rzeczywistość. Przyjemność i satysfakcja z tego płynąca nie ma sobie równych. Dlatego fotografia teatralna i uliczna, obok eksperymentu jest tak ważną częścią mojego sposobu widzenia i wyrażania wartości człowieczeństwa. Fotografia nie jest ostatecznością. Rejestracja dźwięku i obrazu, często odrębnie od siebie, pozwala uczyć się widzieć jeszcze więcej i powracać do fotografii ze zdwojoną mocą.
W zainteresowaniu nowym spojrzeniem za pomocą, wbrew niektórym, niekończącego się i niczym nieograniczonego medium fotografii, łączę badawcze i socjologiczne metody ujawniania warstw ludzkiej podświadomości oraz świadomej interpretacji rzeczywistości.