Alfred Wiśniewski (1916-2011). Siły orfickie.

POZIOM 2

Kurator: Dorota Grubba-Thiede

Prace ze zbiorów: Katarzyny Wiśniewskiej-Kępińskiej – córki Artysty, Marii Wiśniewskiej – wnuczki Artysty, Kolekcji Prywatnych, Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Królikarni Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego Oddziału Muzeum Narodowego w Warszawie.

Wystawa zorganizowana w setną rocznicę urodzin Profesora Alfreda Wiśniewskiego pod patronatem Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko – Kwartalnika Rzeźby „Orońsko”.

Prace kontekstualne do wystawy: Maria Chudoba-Wiśniewska, Michał Wiśniewski, Maria Fietkiewicz + Paweł Fietkiewicz, Janina Stefanowicz-Schmidt, Irena Zabrocka, Małgorzata Jarocka, Katarzyna Podpora, Agnieszka Zgirska, Andrzej Karolewicz, Leszek Pękalski

Katarzyna Podpora + F.A.T.E. [dźwięk]

„Powiew wysublimowanego piękna, życie wewnętrzne, sensualizm, wiosna, wyczekiwanie, nasłuchiwanie. Jedna z figur przeżywa katharsis, jest wewnątrz procesu, może jak Orfeusz, który zrozumiał, co się wydarzyło. Sensualny, muskający spokój, przenikają siły transgresji, zapowiedzi zmian, albo niszczący w skutkach ich brak. Jest tu posmak archaicznych teatrów greckich, aura wtajemniczenia, konstrukcja monodramu. Stajemy wobec tych niezwykłych figur Alfreda Wiśniewskiego sam na sam, relacja nie pozostaje obojętna, wprowadzają nas wewnątrz wielkich, osobliwych, indywidualnych i zarazem archetypowo-uniwersalnych wymiarów przede wszystkim psychicznej egzystencji. Pierwiastek psychologiczny tych postaci (nawet jeśli nie wyposażone zostały przez artystę w głowę), jest bardzo silny. Ciało wskazuje tyleż na obecną od czasów archaicznych formułę idealizowanego aktu, co również na Prawdę – obecną w nagości, nieosłonieniu.
Artysta pozostawił nieprzebraną ilość form przestrzennych, ich kontynuacją są rysunkowe notatki, pozostające autonomicznymi dziełami sztuki. Był w procesie twórczym zanurzony jak w oceanie, iskra myśli translatorskiej, która bodźce zewnętrzne, współczesne pozwalała mu precyzyjnie wyrażać w przestrzennych obiektach, towarzyszyła artyście nieprzerwanie jak muzyka. Świat, który stworzył wypełniają współcześni młodzieńcy konkurujący z archaicznymi Apollinami – Kurosami i dziewczęta – subtelnie przemierzające przestrzeń, jak Primavery z fresków pompejańskich, otoczone zielenią, za którymi bezwiednie pragniemy podążać. Są też te siły nieokreślone, gnoza znana z Willi Misteriów, kapłanki przygotowujące dziewczęta do inicjacji, o ciałach wtajemniczonych, manieryzujących, fluktuujących, ciągle nieskończenie pięknych. Za sprawą poetycko muskających przestrzeń dłoni Alfreda Wiśniewskiego (1916-2011), niejako na progu labiryntów państwa podziemnego performatywnie trwa młodzieńcza Eurydyka…”
/dr Dorota Grubba-Thiede, kuratorka wystawy/

Wystawa będzie czynna od wtorku do niedzieli w godz. 11:00 – 19:00